Schroeder-Hansen A: Dem Jari seng Welt verännert sech

Och dës Kéier sollt di ganz Juegd, wi ëmmer, ongeféier eng Woch daueren. D'Männer hate genuch Proviant agepaakt. Si hunn hire Famillen Äddi gesot a sech op de Wee gemaach. D'Leit am Duerf hu sech keng Gedanke gemaach. Si woussten, d'J'eeër hu vill Erfahrung an sou eng Robbejuegd brauch Zäit.Di éischt Kilometer ass och alles gutt gaangen. D'Sonn huet geblénkt an d'Äis huet gefénkelt wi dausend Diamanten. D'Honn si voll Freed gerannt sou séier wi se konnten. Si hate vill ze laang am Duerf un der Kette geleeën an et hätt ee lo kënne mengen si wéilten iwwerhaapt net mi ophale mat lafen. Vun Zäit zu Zäit hunn d'Männer eng Paus gemaach, e waarmen Téi gedronk an an der Landschaft mat der Spektiv no Robben geischt. Mee wéi et Owend gouf haten si nach keng entdeckt.Mir musse muer nach mi wäit eraus fueren, un de Bord vum Äis, do wou d'Mier ufänkt! huet ee vun de Jeeër beim Nuechtiesse gemengt.